L'Arca 'd Noè

...fonti MOOLTO apocrife dal deserto di Giudea...
(ritrovamento del 26/03/2008)

L'arca 'd Noè

 
Al mund l’era pien ad delinquensa e a andar fora la sera, col scur, a gh’era da vegh paura.
An bel mument al Padreterno al ciama Noè, cl’era na degna persuna, e’gh dis:
”Va al Brico e cumpra ad’i’ass ad legn. Costruisi na barca e carga su tuti i nimài ch’a gh’è a Pastrengo. Quand’at vedi che ‘l ciel al s’imbrusca, imbarca anca tu muier, i tu fiòi e le to nore e metat calmo, parchè a faghi vegnar szo an bel sguasaròt.“

Noè al fa a’pena in temp a fnir da dàr l’impregnante ca cumincia a spiuvsinàr.
Alura i rampa tuti in’sla barca: òm, dòne e nimài.
“Cat gnes an fulmin, am sun dismengà i dinosauri!” - al dis Noè dopu’n po’.
“Mancàva ‘pena quei!” – agh rispund su muier –  “a faghi mia in temp a catàr su la merda d’i elefant ca cumincia a cagàr i facoceri. Ogni pas ca faghi a strabùchi in na buàsa!”
“La quistiun l’è che ‘l Signur al m’eva fat la lista di nimài da tor su e indla lista gh’era anca i dinosauri!! Cos’agh dìghi adès?!!”
“T’agh disi cat’ sè atzita ignurànt ca t’è lasà szo i dinosauri, ma t’è tolt su i pioch, le sansàle e le fiàpole! Va s’at sé furp!”
“Vedat cat capìsi gninte! I pioch igh vol, parchè ia dema da magnàr ai bèch, le sansàle le’gh vol par dar da magnàr ai bìs e le fiàpole le’gh vol par dar da magnàr ai sùrac!”
“Ma che bèla cumpagnìa! A sarà mei ca cumincia a dar al Flit! Ta m’evi dit ca t’am purtàvi in crociera e inveci ta m’è serà su in d’an pulèr pien da bestie ca spùsa! Am par da èsar la Licia Colò!”

A piov par quaranta dì e quaranta nòt. E Noè al sèguita a cridàr cun su mùier, finchè ‘n bel giuran a vegn fora na spera ad sol.
Intant che le pùcie l’es suga al Padreterno ‘l ciàma Noè:
“Noè! Lasa che i tu fioi i scarga l’arca e vegni cun mi ca fema na bela aleansa!”
“Chi mi?!” - al dis Noè
“Eh Certo! Chiàltar a i’ho negà!”
“Pùdeat mia negàr anca me mùier, intant ca t’agh seri?”
“Ascultam chi, balòs! Gh’èt idea ch’am piàsa strusiàr tuta cl’acqua chì par fàrav far a mod?”
“No!”
“Eco! Alùra vuàltar serchè da far bèl e mi a vèrzsi pù i rubinet!”
Affarefatto.

L'è parola dal signur.