Salta navigazione.
Home

Li Nosi ad Cana

...fonti MOOLTO apocrife dal deserto di Giudea...
(ritrovamento del 09/01/2008)

Dal Vangelo secondo il Lanfro
(Il Quinto Evangelista)

 
Li Nosi ad Cana (Sbraiot: 12-24)

 

Quand l’era giùan, Gesù l’era sempar in viùn. 
Tute le volte cagh’era an matrimoni, lu ‘l g’andava, anca sal cunuseva mia i spus, al basava na qual vecia e’l stusava al prans. 
An giuran l’era gnì a saver cagh'era dli nosi a Cana e cum al solit al gh’era andà anca lu par inciudar al magnar.
L’ea pena fat in temp a sentaras, c’agh cur incuntra ‘n camerer ciarì: ”Bravo Gesù cat’szè gni chi! Bisogna ca tag pici an miracolo di tui, parchè as sema dismengà d’andar a vin!” 
Ogi sun in ferie – agh rispund Gesù, cal ghea sempar voia da schersar – vedat mia ca sun in burghes?” 
Fa na bela roba – agh dis Gesù al camerer tornando serio – impienìsi do damigiane cun l’acqua dal rubinet, szuntag dal metanolo e squasa fort!”. “Po va in gir a vudàran na qual sbicerada, ca vedema se quald’un as n’intaia!” 
Nisun as lamenta, ansi …!!! 
Dopu cal n’ea smursà su quanti lumin, un di testimoni as leva su, al mola an rutel che umenti al sparecia la taula e rivolto al spus al dis: 
«Brao!! Par solit, al ristorante it da subit al vin bun e quand’atzé mès imbriach it da quel fat cui pum, invece ti t’è fat a l’arvèsa e t’è tegnì al vin bun par al brindisi! Eviva i spùs!!!»

Murale ‘dla favula: se a messa tata stufi, tegni bota che ala fin a ghè’l premi.

L'è parola dal signur